Φώτης Βακιρτζηδέλης- ”Σενάριο χωρίς πλοκή”
Κατανοώ ότι ο Φώτης έχει τις γνώσεις και την εμπειρία να υποστηρίξει και να πλασάρει στο κοινό απόψεις και εμπειρίες, δεξιοτεχνικά. Ήρθε η ώρα να μιλήσω μαζί του και να δω με πόση μαεστρία θα καταφέρει να απαντήσει στις ερωτήσεις μου.
-Γιατί αποφάσισες να ασχοληθείς με το ραδιόφωνο;
-Δεν ξέρω. Ξεκίνησε σαν μια νεανική τρέλα την δεκαετία του’70. Τότε φτιάχναμε τον πομπό μόνοι μας με υλικά που αγοράζαμε από καταστήματα ηλεκτρονικών, τον στήναμε συνήθως στο πλυσταριό μιας πολυκατοικίας και η εμβέλεια του ήταν μερικές εκατοντάδες μέτρα. Είμασταν οι περίφημοι “Ραδιοπειρατές”. Το κυνηγητό από την ασφάλεια ήταν συνεχές. Γι’ αυτό οι εκπομπές μας είχαν διάρκεια μιας ώρας και συνεχίζαμε μετά από ένα δίωρο για να μη μας εντοπίσουν τα ραδιογωνιόμετρα της ασφάλειας. Αυτό το κρυφτούλι είχε την δική του είχε την δική του μαγεία σε παιδιά της (τότε) ηλικίας μου. Η σχέση αυτή με το μικρόφωνο εξελίχθηκε σε έρωτα που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
-Ποια χαρακτηριστικά πρέπει να διαθέτει κάποιος, για να γίνει ραδιοφωνικός παραγωγός;
-Δυο είναι τα σημαντικότερα. Πρώτο είναι η γνώση του αντικειμένου με το οποίο ασχολείται η εκπομπή του. Και δεύτερο αλλά εξίσου σημαντικό να σέβεται τον εαυτό του και κατ’ επέκταση τους ακροατές του. Υπάρχουν και άλλα που επηρεάζουν την ακροαματικότητα μιας εκπομπής όπως είναι η φωνή του ραδιοφωνικού παραγωγού ή το είδος του ραδιοφώνου που τον φιλοξενεί.
-Τι θέλεις να βγάλεις μέσα από τη ραδιοφωνική σου εκπομπή;
-Αυτό που προσπαθώ να κάνω είναι η ανάδειξη κοινωνικών προβλημάτων αλλά και προβολή νέων ανθρώπων που παράγουν κάθε μορφή τέχνης και χρειάζονται στήριξη. Κυρίως θέλω οι καλεσμένοι μου να έχουν άποψη που να αγγίζει το κοινό αίσθημα του θέματος που πραγματεύεται η κάθε εκπομπή μου και να μην είναι οι συνηθισμένοι “μαϊντανοί” του ραδιοφώνου ή της τηλεόρασης. Φυσικά αυτά έχουν και κάποια στοιχεία υποκειμενικότητας αλλά δεν μπορεί να γίνει αλλιώς.
-Υπάρχει κάποια έντονη ανάμνηση κατά τη διάρκεια ραδιοφωνικής σου εκπομπής;
-Πολλές αλλά θα σου πω μια. Σε μια εκπομπή που έβγαζα ακροατές στον αέρα κάποιος ακροατής που δεν μπορούσε να πιάσει γραμμή ήρθε στο studio σε έξαλλη κατάσταση και άρχισε να φωνάζει ενώ ήμουν στον αέρα. Του έκανα νόημα να περιμένει μισό λεπτό και αφού έβαλα ένα τραγούδι του ζήτησα να πει αυτά που θέλει στον αέρα για να έχει νόημα η καταγγελία του. Τον έβαλα να καθίσει απέναντι μου και του άνοιξα μικρόφωνο και αφού του εξήγησα ότι σε μια 2ωρη εκπομπή θα βγουν δέκα περίπου ακροατές στον αέρα. Αν τηλεφωνήσουν εκατό είναι λογικό οι ενενήντα να μην τα καταφέρουν να πιάσουν γραμμή. Αμέσως μετά τον ρώτησα την άποψη του για το θέμα που μιλούσαμε. Τελικά κάναμε μαζί την εκπομπή. Το αστείο είναι ότι μετά από κάποιους μήνες τον άκουσα σαν ραδιοφωνικό παραγωγό σε κάποιο ραδιόφωνο. Και όταν συναντηθήκαμε μου είπε ότι εγώ ήμουν η αιτία που έγινε “ραδιοφωνακλάς”. Τον αποκαλώ έτσι γιατί κράτησε και στο ραδιόφωνο τον εκρηκτικό χαρακτήρα του.
-Πώς είναι το ιδανικό ραδιόφωνο για σένα;
-Δεν υπάρχει ιδανικό ραδιόφωνο όπως δεν υπάρχει τίποτα ιδανικό στην ζωή μας. Υπάρχουν όμως καλά ραδιόφωνα. Βασικό στοιχείο για μένα είναι το πρόγραμμα ενός σταθμού να περιλαμβάνει ποικιλία θεμάτων. Μουσικά, ενημερωτικά, πολιτικά, συνεντεύξεις, κλπ. Έτσι το ραδιόφωνο αποκτά μεγαλύτερο εύρος ακροατών και οι ακροατές απολαμβάνουν μεγαλύτερη γκάμα ενημέρωσης ή διασκέδασης. Θέλω να πω όμως ότι απεχθάνομαι το “στρατευμένο ραδιόφωνο” που βρίσκεται στην υπηρεσία κάποιων πολιτικών κομμάτων ή επιχειρηματικών συμφερόντων. Το ψέμα και η παραπληροφόρηση που είναι τα βασικά στοιχεία τους με απωθούν αφάνταστα. Δεν αντέχω αυτούς που υποτιμούν την (λιγοστή) νοημοσύνη μου.
-Ποιο είναι το μεγαλύτερο λάθος σου στον αέρα.
-Ένα αστείο περιστατικό. Είμαι στον αέρα, τελειώνει το τραγούδι που έπαιζε, κατεβάζω την φέτα της μουσικής και αρχίζω να μιλάω. Σε 3-4 λεπτά έρχεται έντρομος ο ιδιοκτήτης του σταθμού που βρισκόταν σε ένα διπλανό γραφείο και αρχίζει να μουρμουρίζει. Του κάνω νόημα ότι είμαι στον αέρα. Και μου λέει «ποιον αέρα; Μόνος σου σε ακούς;». Δεν είχα ανοίξει το μικρόφωνο μου. Το άνοιξα, ζήτησα συγνώμη από τους ακροατές και τους είπα την αλήθεια για την γκέλα που έκανα.
-Αν μπορούσες, ποιον θα έφερνες καλεσμένο στην εκπομπή σου και γιατί.
-Θα καλούσα έναν δισεκατομμυριούχο για να τον ρωτήσω: «Ρε φίλε έχεις τα πάντα για τρεις-τέσσερις ζωές ακόμη. Γιατί μαζεύεις με τόση λύσσα και άλλα εκατομμύρια ενώ οι εργάτες ή οι υπάλληλοι σου πεινάνε;». Ήθελα να ακούσω μια απάντηση σε ένα ερώτημα που με βασανίζει πολλά χρόνια.
-Τι αγαπάς και τι μισείς στο ραδιόφωνο;
-Αγαπάω την μαγεία του. Είσαι μόνος σου πίσω από ένα μικρόφωνο, μιλάς, ακούν τις σκέψεις ή τις απόψεις σου, γνωρίζουν την φωνή σου ίσως και την φάτσα σου. Εσύ δεν ξέρεις αν είναι ένας ή χίλιοι, αν είναι άνδρες ή γυναίκες, αν συμφωνούν ή διαφωνούν μαζί σου. Αυτή είναι η μαγεία του ραδιοφώνου. Μισώ την προσπάθεια χειραγώγησης και προπαγάνδας που κάνουν κάποιοι. Αυτό δεν είναι κακό ραδιόφωνο, είναι φτηνό ή ξεπουλημένο ραδιόφωνο.
-Μίλησε μας για την εκπομπή σου.
-Η εκπομπή μου. Το “Σενάριο χωρίς πλοκή” έχει ηλικία 37 ετών. Είναι ένα ραδιοφωνικό μαγκαζίνο χωρίς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση. Το λέει και ο τίτλος της. Η θεματολογία της ακολουθεί την επικαιρότητα κυρίως σε κοινωνικά θέματα αλλά και είναι μια προσπάθεια ανάδειξης νέων ανθρώπων που ασχολούνται με κάθε μορφή τέχνης. Επειδή δεν βιοπορίζομαι από το ραδιόφωνο επιλέγω το θέμα κάθε εκπομπής ανάλογα με το τι με αγγίζει, τι με θυμώνει ή τι μου κάνει εντύπωση – θετική ή αρνητική.
-Γιατί πρέπει να ακούσουν οι ακροατές την δική σου εκπομπή.
Βασικά γιατί είμαι πολύ όμορφος. Χωρίς αστειάκια όμως, αυτό δεν μπορώ να το πω εγώ αλλά οι ακροατές. Εγώ το μόνο για το οποίο δίνω τον λόγο μου είναι ότι θα λέω πάντα την αλήθεια, πολλές φορές και σκληρές εκφράσεις, στα πλαίσια του Νόμου και του σεβασμού προς το κοινό φυσικά. Σίγουρα κάποιες απόψεις ή σκέψεις μου μπορεί να είναι λάθος. Αλλά είναι η αλήθεια μου. Μπορώ να σου πω όμως γιατί πρέπει οι ακροατές να ακούν molto-radio. Είναι μια νέα προσπάθεια μια ομάδας ανθρώπων που κάνουν αυτό που αγαπάνε με αξιοπρέπεια και αγάπη. Και αυτό το μεταφέρουν στον ακροατή. Αυτός είναι και ο λόγος που εντάχθηκα στο δυναμικό του ενώ θα μπορούσα να είμαι σε ένα ραδιόφωνο της Λάρισα και να έχω μεγαλύτερη ακροαματικότητα λόγω εντοπιότητας. Αλλά ασπάζομαι την φιλοσοφία του molto-radio. Δεν μας ενδιαφέρει πρωτίστως η ποσότητα (χωρίς να την αγνοούμε φυσικά) αλλά η ποιότητα των ακροατών. Στο κομμάτι αυτό – της ποιότητας των ακροατών – θεωρώ ότι είμαστε στις κορυφαίες θέσεις και αυτό συνεπάγεται και την σταδιακή άνοδο της ακροαματικότητας.
Φώτη,ευχαριστώ πολύ!
Maria Storck